woensdag 23 oktober 2013

Hieperdepiep!

Hieperdepiep hoera!
Lieve kleine man, mama's liefste ventje en papa's grote vriend,
Wie had gedacht dat op 23 oktober 2012 jij voor zo'n aardbeving zou zorgen in ons leven. Eerst stond de tijd even stil, ik kreeg je snel te zien en het eerste wat mama tegen papa zei was: 'Keppetje, dat is van ons! Wij hebben da gedaan!'. Nog steeds kan ik vol ongeloof naar je kijken. Elke dag lopen we hand in hand elk avontuur tegemoet. Patatjes, allergieën, slaaploze nachten, gieren en brullen, Timmy-tijd, spelen, kruipen, stappen,...
Lieve kleine man, de maanden zijn voorbijgevlogen, de avonturen waren de max en wij zijn klaar voor nog veel meer en jij volgens mij ook! We houden echt heel veel van je en niet te vergeten gefeliciteerd met je 1 jaar! 




Zoals je merkt is het een jaartje geleden dat ik beviel van Lowie. We waren zo blij zwanger. En waren er ook zo klaar voor. Vanaf het eerste moment,... En dat gevoel groeide in de 9 maanden die volgden. Alles viel op zijn plek en klopte gewoon. Het was spannend en ik was vooral nieuwsgierig. Ik ontken niet dat ik het soms heel lastig heb gehad. Bijna 8 maanden gaf ik over, en mijn bekken deed pijn en mijn buik was echt groot. (lees: reuzenbel!)
Op het laatste bezoekje (dat wist ik  toen nog niet) bij de gynaecoloog zei ik: Hij moet eruit! Echt! Ik zit alleen maar te wachten... en ik kan niets meer! :) Beetje drama maar ik meende het. Ik zat immers al met 4 cm opening.
En 's avonds zat ik op de grond in de keuken en zei ik tegen de wederhelft, ik heb pijn in mijn onderrug, precies of ik had heel de dag putten gegraven, help me even naar het toilet. Geen water gebroken maar toch wat gevoeld. Ziekenhuis vroeg me toch even langs te komen. In de auto werden de minuutjes korter... Eenmaal daar, kon het nog alle kanten op zei de verpleegster. Misschien mag je nog naar huis, huh???
Maar om 2u30 kreeg ik epidurale en toen... viel alles stil... De rest van de nacht kregen we het advies te rusten. uh hallo?
De volgende morgen werd alles in gang gestoken maar dat werkte niet voor onze kleine man, hij reageerde heel slecht... Na een paar uren werd mijn water gebroken maar er kwam geen schot in de zaak we bleven steken op 7cm. Pas 's middags om 14u werd beslist om voor een keizersnede te gaan... Heftig. Maar ik voelde toch opluchting. Ons zoontje zou snel gaan komen. En dat was ook zo! Even voor 15u10 zei de gynaecoloog: 'Mevrouw, bent u er klaar voor? Hij is daar hoor...' En toen verscheen het mooiste wat ik ooit zag!!! De rest is geschiedenis :)
Ik had een heftige bevalling en een moeilijk herstel. Maar het mooie van de keizersnede en recovery was dat mijn wederhelft nooit bij me is weggeweest, de hele tijd was hij in het operatiekwartier en zag ik alles wat gebeurde door een glazen wand. Hij stond daar te kijken en te wachten met ons zoontje en zei vol trots; hij heeft alles en is zo compleet! Ik glom van trots en de verdoving waarschijnlijk ;)

Weet je, nu ik dit zo voor jullie typ is het misschien persoonlijk. Maar die dag maakte van mij een echte mama, een gelukkige mama! En dat geluk, dat gevoel wil ik toch even met jullie delen. Dat was de emo en nu mag je foto'tjes kijken :)


1 uurtje oud
3 maand oud

9 maand oud

1 jaar!
Gefeliciteerd en een dikke verjaardagzoen voor mama's kleine-grote man! :)

3 opmerkingen: