Met de voetjes omhoog

Vier jaar geleden werd bij mij lymfoedeem vastgesteld.  Waar?  Mijn voeten. 

Wat is lymfoedeem?  Een hoop vocht die blijft hangen (om het simpel uit te drukken)

Hoe kom ik daar opeens aan? Erfelijk.  Bedankt genen ... 

Wanneer heb ik er last van? Heel het jaar door maar het meest in de zomer, als het warm is buiten. Mooie sandalen en pumps zijn dus niet aan mij besteed. :-(

Wat kan ik eraan doen? Niet veel. Kiné.  Fietsen.  En met de voetjes omhoog zitten.

Sorry voor deze grondfoto.  Ik ging mijn kussen fotograferen in het gras, maar
de regen gooide roet in mijn plannen.

En nu zijn we bij mijn naaiproject van vandaag.  Redelijk impulsief begon ik aan het naaien van een hoes voor mijn voetkussen.  Ooit aangekocht in den Aldi.  Een voetkussen met zo'n lelijke witte overtrek. Vol overgave begon ik die lelijke overtrek los te tornen, want dat werd mijn patroon.  Als stofje koos ik voor een retro tricotje van Stenzo.  Alles werd mooi uitgeknipt en met de overlock aanéén gezet.  

Het oorspronkelijke overtrek had een rits.  Ik was van plan die te hergebruiken, maar door het moeilijke tornen was die niet meer bruikbaar. Stiekem was ik daar wel blij om want mijn ritsenvrees is nog steeds aanwezig.  Mijn eerste idee was om met velcro te werken, tot ik me opeens realiseerde dat ik hier ook nog ergens een valieske vol met kamsnaps heb staan.

Er werd ook nog een passend flocksel voorzien.  Bij gebrek aan een bijpassende kleur werd voor wit gekozen, want geduld om nieuwe flock te bestellen, heb ik  niet. (Wat is het leuk om ongeduldig te zijn)

En ja, ik geef het grif toe, af en toe zijn mijn voeten te ruiken, maar hé, ik heb er al zo véél miserie mee, mag ik even ja ... 

En zo kan ik nu mijn voetjes laten rusten in stijl.  Op een schoon retro voetenkussentje. 

Hierbij het bewijs. Meest last aan de linkervoet, maar dat
zien jullie zelf wel denk ik ...

Een vinktas voor Jana

Ik ging eens een tas maken.  De Vinktas.  Jullie wel bekend. Ik heb veel restjes liggen waar ik met gemak nog een tas van kan maken, maar nee, ik koos resoluut voor de Soft Cactus stofjes. Onweerstaanbaar zacht.  

Ik begon vol overgave mijn stofjes te knippen.  We gaan die klus ier eens rap klaren si. NOT! Ten eerste heb ik mijn stof in de verkeerde richting geknipt.  Ik dacht namelijk dat de tas op zich smaller was en heb dus mijn patroon verkeerd op de stof gelegd.  Oe stom kun je zijn?

Er wordt aangeraden om de buitenstof te verstevigen.  Ik koos er voor om zowel de buitenstof als de voeringstof te verstevigen.  Buitenstof met vlieseline H630, voeringstof met H640.  Tijdens het knippen kwam ik tot de constatatie dat ik geen H640 genoeg had om het in één stuk op mijn voeringstof te strijken.  Dan maar in twee stukken, want wachten tot de nieuwe vlieseline binnen komt, is geen optie!  Geduld, geduld, ...

Ik heb ervoor gekozen om geen tassenband te gebruiken, maar mijn hengels zelf te maken.  Ik heb de stof verstevigd met vlieseline H250.  En wat doe ik dan?? Ik stik mijn hengels aan de onderkant van de tas in plaats van aan de voor/achterkant.  Oe stom kun je zijn?  Tornmesje boven halen en uittrekken die handel.  Akkefietje opgelost, we stikken verder.  

"Leg de twee voeringslappen op elkaar (goed op goed) en stik de voering langs drie zijdes op elkaar: de zijnaden en de ondernaad. Laat onderaan een keergat van 10 cm."

Misschien kan ik niet goed tot drie tellen en stikte maar door en door. Inderdaad, de kant die open moest blijven, was ook bijna dicht gestikt.  Tornmesje!!!

Stoffen: Whoopsy Daisy en Wicky Pikes - Soft Cactus

Jeetje, dan denkt een mens om eens vlug een tas in mekaar te steken.  Iets wat makkelijk in een uurtje kan, heeft bij mij zeker zo lang geduurd.  

Soit, ondanks het vele gebruik van het tornmesje en de stof die verkeerd geknipt werd, vind ik mijn tas super mooi.  Ik zou hem bijna zelf willen houden, maar hij wordt cadeau gedaan aan mijn metekindje als een laat Paascadeautje (uhu, je leest het goed).  En nu denken jullie krijgt dat kind enkel maar een tas cadeau?   Nee hoor, die tas wordt gevuld met een doos vol met loom-elastiekjes.  Met twee maanden vakantie voor de deur kan ze armbandjes maken à volonté en haar tas meeslepen naar alle uitstapjes die op de agenda staan.  

En de meter? Die staat weer op een goed blaadje :-)

Reclame aub

Dat blogland een heel leuk land is om te vertoeven, dat weten wij nu ondertussen al bijna 2 jaar.  Er heerst veel sympathie onder de naaiende dames en we helpen mekaar waar nodig. Ewel, naaiend blogland heeft er vanaf vandaag een nieuwe leuke blog bij: Ramon en de uil.

Bertien is een mamatje die ik leerde kennen via een facebookgroep van septembermama's 2012. Allemaal kakelende vrouwen die uitgerekend waren voor september 2012 en die bij mekaar terecht konden (en nog steeds kunnen) met allerhande vragen over zwangerschap, babies, kwaaltjes, hormonen en ga zo maar door.  Onder de mamatjes zijn er ondertussen heel wat die aan het naaien geslagen zijn, waaronder Bertien.

Ik zou zeggen, check haar blog! Ze deed mee aan de Zonen09 wedstrijd en maakte een heel mooi jasje voor haar kleine man.  Ze viel niet in de prijzen, maar haar maaksel is super mooi! 

Ooh en nu ik toch bezig ben met reclame maken, ga ook even kijken bij Feeërieke.  Een hele leuke shop, vol zelfgemaakte spulletjes (ook van een septembermama).

Allé, hup, wat doen jullie hier nog? :-)

The Nordic Shawl

Toen ik deze tegenkwam op het net, was ik meteen verkocht. Een sjaal haken is misschien niet het ideale zomerproject, maar ik koos voor Cotton8 van Scheepjeswol (besteld via Echstudio) en dat maakt de sjaal lekker licht.

Ik startte met haken tijdens mijn mei-verlof in de Provence en haakte thuis door wanneer ik daar zin in had.  Buiten in de zon, voor de tv, tijdens Ina haar middagslaapje, kortom wanneer ik goesting had. Geen haast om dit project af te werken, maar wel benieuwd naar het eindresultaat.  

Het patroon is in het Engels en is super goed uitgelegd.  Ik ben nog niet zo'n ervaren haakster en had nergens problemen mee.  Gelukkig haakte Esther van Happy in Red deze sjaal met dezelfde wol, want zo las ik bij haar dat ik enkele toeren meer moest haken in mijn hoofdkleur omdat we een kleinere haaknaald dan voorzien gebruikten. 

Ik ben super tevreden van het resultaat, maar er is toch een minpuntje.  Ik vind dat hij nog iets breder mocht geweest zijn.  Maar dat is persoonlijk.  Ik vind dat hij voor mij nog net iets te kort is om volledig om me te slaan.  Ofwel is mijn lijf te breed ... Could be.  Enfin, dit valt wel op te lossen met zo'n speciale speld om sjalen vast te maken.  Nu kan ik daar lekker naar op zoek gaan. :-)

Foei!

Ik moet dringend terug achter mijn naaimachine kruipen ... (Lees: voorjaarsmoeheid wordt stilletjes aan zomerluiheid) 

Wie geeft mij een trap onder mijn kont?? 

Bloemschikken deel II

Maandagavond was ik terug van de partij om een potje te bloemschikken. :-)

En deze keer komen er wel bloemetjes aan te pas.  

Mijn fotoverslag:

Isomo vorm bekleden met sierblaadjes

Heen en terug

Op de vorm komen schelpen die we vast kleefden met het lijmpistool
en mijn vingers hebben het geweten - ai ai

(sorry, deze foto wil niet draaien)
Op de schelpen leggen we sisal en lijmen we parels

We maken er een "lasagne" van en leggen laagjes

Op de laagjes komen er glaasjes en we versieren met een ketting van takjes

De glaasjes worden opgefleurd met een kruldraad

Groen toevoegen

Hierna vergat ik weer foto's te nemen.
Glaasjes werden opgevuld met gras en bloemetjes.
De ijzeren sokkel werd versierd met sisal en ijzerdraad.

Dit is het eindresultaat

Ontwerp: 't Bloemenruifje Bulskamp

Amerikaanse kussens

Cadeautjes maken is leuk.  En als het cadeautje dan nog eens zelfgemaakt is, wordt het nog leuker.  En als het voor mijn American friend is, wordt het pas echt leuk. Voor diegenen die dit nog niet wisten, ik heb een echte Amerikaanse vriendin, named Holly.  Eéntje van Wisconsin om precies te zijn.  We zijn ondertussen 5 jaar de beste vrienden en kunnen ondanks de duizenden kilometers die ons scheiden, alles met elkaar delen.  We zagen elkaar al meerdere keren, en dit op beide continenten.  How cool is that?

En nu terug naar de clou van mijn blogpost.

Holly stapt zaterdag met haar Alex in het huwelijksbootje.  De bedoeling was dat we op haar trouwfeest aanwezig gingen zijn, maar mijn ik-ben-er-nog-niet-klaar-voor-om-Ina-achter-te-laten-angst en wat issues op het werk, zorgden ervoor dat we onze plannen lieten varen.  Jammer ... Héél erg jammer.  

Maar dat weerhoud me er natuurlijk niet van om iets voor hen te maken.  

Ze gaan pas samen wonen na de wedding en iets om hun appartement gezellig te maken leek me wel wat.  Kussens werden mijn plan.  Maar geen gewone kussens.  Ik wou het iets specialer en op Pinterest kwam ik deze tegen.  Ik kocht het patroontje wegens te lui en te weinig tijd om zelf uit te zoeken hoe het in elkaar stak.  Achteraf bekeken een echte piece of cake.

Stoffen: Camelot Fabrics - Meky Shop Diksmuide

Ik maakte 5 stuks.  Nu kunnen ze het ginds lekker gezellig maken en heeft ze een touch of Isa in haar huis.  

De kussens pasten net in mijn kartonnen doos.  Ondertussen zijn ze aangekomen en kreeg ik volgend berichtje:

"I got the package!!! And I opened it right away!! The pillows are BEAUTIFUL! I love you.  You are such a good friend to me.  I will always be your American xxx"

En daar doen we het voor, toch?