Over Jozefien en een tiener

Het is weer die tijd van het jaar.  De tijd van de communies en de lentefeesten.  Mijn metekindje (en eigenlijk mag die -je weggelaten worden) viert vandaag haar Feest Vrijzinnige Jeugd.  Bij dat feest hoort mooie kledij, lekker eten en cadeautjes.  Mijn zus heeft de vraag "wat wil ze als cadeau?" de laatste weken ontelbaar keren moeten aanhoren en ik heb dan ook wijselijk mijn mond gehouden.  Die tieners van tegenwoordig willen geen cadeaus meer, maar centen om zelf iets te kopen.  Maar om nu gewoon maar met een enveloppeke op mijn metekind haar feest te arriveren?? Nee, dat zien we niet zitten.

Stofjes: Pieke Wieke - Riley Blake

Ik haalde nogmaals mijn favoriete tassenboek "Mijn Tas" uit de kast en liet mijn oog op de Jozefien vallen.  Een gepaste tas voor een tiener om op stap te gaan, dacht ik, en ging aan de slag.

Mijn enthousiasme toen de tas klaar was, werd even de kop in gedrukt toen ik zag dat mijn gesp gedraaid zat. Het tornmesje werd boven gehaald om redelijk wat stikwerk los te tornen.  En toch vind ik het één van de leukste tassen die ik tot nu toe gemaakt heb. Ik had zo veel voldoening in het maken ervan.  Misschien is dat ook omdat ik weet dat Jana er reuze blij mee zal zijn.  

Ik werkte voor het eerst met een magnetische sluiting.  De uitleg in het boek is perfect en ik had er dan ook geen problemen mee.  Ik volgde wel de tip om nagellak op beide kanten te doen, zodat de trekkracht iets minder sterk wordt. 

En omdat ik nog wat van die mooie stof over had, maakte ik nog twee Tilly's als extraatje. Noem het verwennerij, whatever.  Het past er toch maar mooi bij he.  

In deze tas wordt ook nog een centje gestopt en wedden dat ze reuzeblij zal zijn met dit mooie cadeau?

Proficiat, Janami.  De deur naar de volwassenheid staat open, maar laat de kindertijd niet te gauw achter je. Je hebt nog een lange weg van volwassenheid te gaan.  En soms, ook al geloof je me nu waarschijnlijk niet, is het toch zo leuk om onbezorgd kind te kunnen zijn. 
Liefs,
Isa