Bloemschikken met weinig bloemen

Workshops volgen vind ik leuk.  Ik volgde meer dan 10 jaar kalligrafieworkshops en de laatste twee jaar schuimde ik geregeld naaiworkshops af.  Soms ken je helemaal niemand, soms ken je iedereen. Soms is het stresserend, soms (meestal) is het héél ontspannend. Soms is het ver, soms is het dichtbij.   Gisterenavond ging ik voor ontspanning en dichtbij.  Ik schreef me in voor een workshop in de bloemenwinkel 't Bloemenruifje in Bulskamp.  Inge, de zaakvoerster, is een ware kunstenares als het op bloemstukken aankomt.  Geloof me, ze kan er wat van.  Op het programma: "Lichaampjes in raffia".

Op bovenstaande foto zijn we al een eind weg.  Jaaaah, ik had het zo druk dat ik het gewoon vergat om foto's te nemen ... Sorry.

Een woordje uitleg.  Het lichaam is van isomo.  De bovenkant (tot net niet onder borsten) werd bekleed met skeletblaadjes. Hele mooie fijne sierblaadjes en hééééééél veel spelden. De bustier is gemaakt uit strengen raffia die wederom werden vast gespeld met héééééééél veel spelden.  Amai mijn vingertoppen. 

En daar is Inge!! :-)

De bustier werd ingespoten met witte verf en de blaadjes met een lijmspray.  Het "rokje" werd gemaakt van strengen stof die ook werden vastgespeld. Rond de ijzeren pin waar de buste op staat, werd wol gedraaid.  Mijn bustier werd versierd met drie hele zachte groene blaadjes.  Mevrouw kreeg ook een ketting rond haar hals en als afsluiter nog hier en daar een parelspeld, maar eenvoud siert vind ik, dus dat zijn er bij mij niet veel.

Ik had een leuke avond.  Leerde nieuwe mensen kennen.  Moest niet ver rijden.  En kwam met een eigen gemaakt stuk naar huis, die nu mijn dressoir siert. Geef toe, is ze niet beeldig?

Nog eens nieuws...

Op deze regenachtige, toch wel herfstige, dag kom ik hier eindelijk nog eens langs...
Wat is het lang geleden!!! Langer dan een maand?? 2 maand?? De laatste blogjes kwamen vooral van Isabelle.

'Pauline & Paulette' is gespeeld. :) De volledige maand april stonden we met het stuk nog in Antwerpen en het was echt de max om te doen. Tevreden kijk ik terug op weer een geslaagd project. Het was ook best wel druk... Lesgeven, zelf in het theater staan, huishouden, liedjes inzingen, castings... Maar zonder de drukte is het maar saai zeker? :)

Maar van naaien en hobby?? Daar kwam helaas niets van in huis... Mijn 'to-sew-lijstje' is nog even lang, als het niet langer is geworden... (zoals bij iedereen zeker?)
Sociaal leven?? Geen tijd. De was?? Geen tijd. Echt erg... alle april-wasjes zijn eindelijk begin mei door de wasmachine en droogkas gegaan en ik kan je verzekeren: rookwolken van vermoeidheid kwamen uit mijn machientjes.
Mijn naaimachine daar ga ik weer tijd voor maken, gewoon omdat er nu weer wat marge op mijn 'tijd' zit, gewoon omdat ik me er beter door voel, gewoon omdat het iets voor mezelf of anderen is, gewoon omdat ik er blij van word!

Maar ondertussen is er nog iets heel belangrijks gebeurd...
Sorry, maar ik vind het best wel spannend om dit hier zomaar te delen :) 
Ik ben zwanger!!! 

                                 

Eind oktober krijgt Lowie dus een broertje of een zusje... We zijn echt superblij! Alles gaat goed, al 2 controles achter de rug en de volgende controle is begin juni. Het is weer superspannend en toch weer zo nieuw allemaal... zo content!
Maar eerlijk is eerlijk, naast de drukte sloeg de vermoeidheid serieus toe en de misselijkheid deed haar intrede op 6 weken en is nog niet echt van plan om 's ochtends uit mijn ritme te verdwijnen.
Dus dat is ook beetje mijn afwezigheidsreden, energie was moeilijk te vinden op een 'vrij' momentje en dan vielen de oogjes dicht om een tukje te stelen :)
Maar ondertussen is de energie wel terug. Dus hopelijk vergeven jullie mij de afwezigheid? en de komende zwangerschapsverhalen?

Ik hoop snel terug te kunnen bloggen over een naaisel of een hobbysel :)

Joan

11 dagen zonder blogbericht.  Veel te lang naar mijn goesting.  Het dagelijkse leven slorpt me soms helemaal op en dan moet ik tegen wil en dank mijn naaimachine eens aan de kant schuiven.  Met een trieste blik van mijn machinetje tot gevolg.  Arm ding ... Soms mijn beste vriendin, soms volledig verwaarloosd.

Sorry voor de ietwat donkere foto.
Getrokken in het laatste daglicht.

De Joan stond al een poosje op mijn agenda.  En ter voorbereiding van dit boek een goed project.  Zo kan ik mezelf meteen in de tassenmodus onderdompelen.  
De werkbeschrijving van de Joan vind je hier terug.  Een simpel en vlot naaiproject.  Al vertellen we er natuurlijk niet bij dat ik vlieseline streek op een verkeerd stuk stof.  Ahum.
De tas kan nog wel wat meer stevigheid gebruiken, vind ik.  Bij deze zijn enkel de buitenkanten verstevigd met vlieseline H640 (en die ene binnenkant waar we het niet over zullen hebben).  Bij de volgende strijk ik er eerst nog H250 tegen.  Dan zal de tas, volgens mijn bescheiden mening, nog iets meer rechtop blijven staan en dat mag wel, al is het maar voor het zicht. 

Voorkant

Achterkant

Binnenkant

Deze Joan wordt vanaf morgen mijn nieuwe lunchtas.  Veel plaats in mijn nieuw tas, voor als ik grote honger heb. :-) 

Nee, soms doe ik nog vlug een boodschapje voor het werk en dan vliegt dat ook in mijn lunchtas.  Tot op heden was mijn lunchtas een strandtas, een gekochte, van de markt ... Shame on me! 

Vanaf morgen dus een zelfgemaakte lunchtas.

Een voorzak met nog extra binnenzakjes, altijd handig

Stoffen Meky Shop Diksmuide:

- voorkant Camelot Fabrics

- achterkant Joel Dewberry

Sssshhhhttttt

Het is hier een beetje stilletjes en believe me daar hebben we alle redenen toe. Zowel ik als zus hebben het druk, waarover later meer. 

Wat kom ik hier dan doen? 

Ewel, ik kom effen melden dat ik er voor 4 dagen tussen uit ga. Ik trek met dochterlief richting Provence waar mijn papa sinds kort gehuisvest is. Hoeraaaa!! We gaan dus op bezoek, maar ook een beetje op reis. Voor de eerste keer met mijn kleine meid op reis. En ik kan jullie verzekeren dat ik echt wel aan het testen ben hoeveel er nu eigenlijk in een valies kan ... Als morgen de ritsen open scheuren, zal ik het geweten hebben. :)

Enfin, morgen om 6:54u stap ik op de TGV in Lille Flandres.

Provence, here I come! 

Opbergdozen

Ik heb altijd een hekel aan schoendozen gehad.  Van zodra ik nieuwe schoenen aandoe, vind ik ze maar in de weg staan. Ik verplaats ze altijd nog tien keer tot ze helemaal op mijn systeem beginnen werken en ze bij het papier en karton vliegen.  Vanaf vandaag vind ik schoendozen de max. Van een ommezwaai gesproken.  

Ik kwam bij Villa Appelzee deze tutorial tegen en ik wist meteen dat dit de oplossing was voor mijn schoendozenprobleem.  

Schoendoosjes van Ina's schoentjes zijn ideaal om met dit project te starten.  En heb ik nu wel niet toevallig nieuwe schoentjes gekocht zeker?

Soms heb je restjes stof over waarvan je denkt "wat moet ik daar nu weer mee?".  Net niet genoeg om een groot project mee te maken en dan weer te veel om iets kleins te maken. De oplossing: schoendozen bekleden! 

Oneindig veel mogelijkheden om hiermee te varieëren.  Een doos volledig in dezelfde stof.  De binnenkant in een ander stofje.  Het deksel in een contrasterende kleur, een flockje op de stof, een lintje aan de stof.  Ideaal voor alle overschotjes.  En als je project af is, heb je een heel mooie opbergdoos als resultaat.  En opbergdozen heeft een mens nooit genoeg, nietwaar?

Ik ben geen krak in foto's trekken, maar het zonnetje was me goed gezind en dus trok ik met mijn dozen naar buiten om ze vast te leggen. Ik hield een dozen-fotoshoot met een Ina die me nogal raar aankeek toen ik half in de grond ging gaan liggen.  :-)

En nu? Dozen vullen!!! 

Granny ripple, the end ...

Hier stelde ik jullie voor aan mijn granny ripple deken. Datum: 17 november 2013.

Vandaag, 7 april 2014, welgeteld 141 dagen later is mijn deken af.  Finito!

Garen: besteld via Echtstudio

Bij het aantal uren haakplezier ben ik mijn tel kwijt geraakt ... Maar ik kan jullie wel een aantal andere statistieken meedelen  Deze deken is 102 cm breed en 163 cm lang. Ikzelf meet 173 cm, om maar even een idee te geven van hóe lang ie nu wel is. De granny ripple telt 128 rijen en 6720 stokjes.  Holy!! 

Ik gebruikte 9 kleuren Stylecraft, 100 % acryl, wegens een allergie aan wol.  

Velen vinden een gehaakte deken ouderwets, maar dat vind ik niet.  Integendeel ... Gehaakte dekens hebben een hoog gezelligheidsgehalte.  Gehaakte dekens doen mij denken aan wegdromen met een goed boek, een kopje thee drinken, regen die tegen de ruit tikt, iets nieuws haken ... 

De rand werd afgewerkt met een rij vasten. Voor wie nog niet echt thuis is in de haaktermen, hier vind je de tutorial waar ik mij op baseerde voor deze granny ripple.

En dat ie echt wel warm is, kan ik nu bevestigen, want tijdens het tikken van dit blogbericht heeft mijn granny ripple me lekker warm gehouden.

Labels

Labels! Onmisbaar zijn ze in naailand. 

De volgende stap na het (laten) ontwerpen van ons logo was het laten maken van labels. Een maaksel kunnen personaliseren met je eigen label is de puntjes op de i zetten.  

Dussss, bestellen die handel.  

We hebben iets langer moeten wachten dan voorzien, maar hier zijn ze dan.  Vanaf vandaag is dus alles wat wij maken gelabeld! Hoeraaaaaaaa! :)

Besteld via Etsy, Vikinglabelling